Wyobraź sobie, że budzisz się w świecie, w którym nie możesz czytać książek. Wykorzystujesz każdą wolną chwilę, by pojechać do biblioteki. Nie tej pobliskiej, bo tam mogą Cię rozpoznać. Jedziesz kilka przecznic dalej i chowasz się między regałami, by chłonąć jak najwięcej zakazanych ci historii. Nie chcesz zawieść dziadka, który skrupulatnie pilnuje przestrzegania chasydzkich zasad. […]
Ostatnio rozmawiałam z kolegą. Twierdził, że nie warto włączać telewizji. Też tak masz? Nie chcesz być katowany kolejnymi aferami z politykami w roli głównej. Albo przerażającymi obrazkami ilustrującymi okrucieństwo drugiego człowieka. To coś Ci powiem. Rozumiem Cię doskonale.
Gdy pokonasz wrogą armię w regularnej bitwie, czujesz się zwycięzcą. Gdy przegrasz i przeżyjesz, ale musisz uciekać, czujesz się tylko upokorzonym. Tak, jakby ludzkie życie znaczyło niewiele.
Tajemne spotkania. Skryte pocałunki. Wspólne wyjazdy. A w tle żony z dziećmi i wnukami. I choroba, która ostatecznie odebrała wszystko. Prawdziwą miłość, ale i złudzenia. Kolory, barwy i oczekiwanie na coś więcej. Odebrała cząstkę, która już nie powróciła, a która dała na starość jeszcze tyle szczęścia.
Po malarzu zostają obrazy, szkice, drzeworyty. Po rzeźbiarzu zostają jego piękne rzeźby, popiersia, figury przestrzenne. Po pisarzu stosy zapisanych stronic. Po muzyku nuty, spisane kompozycje. A po tancerzu, który tworzył na początku XX wieku? Nie zostaje nic, prócz mglistych wspomnień osób, które mogły oglądać spektakle. Nie zostaje nic, prócz recenzji krytyków oglądających na żywo balet. […]
Co byś zrobiła, gdy Twój ukochany miał już żonę, a na dodatek konwenanse, a nawet prawo (obyczajowe) nie pozwoliłoby mu się rozwieść? Co byś zrobiła, gdyby to był przyszły następca tronu, który musi znosić upokorzenia, lecz nie może odejść od kobiety, którą wybrała mu rodzina? Co byś zrobiła, gdyby ojciec nakazał Ci nigdy nie wychodzić […]
Wydaje się, że Arthur Schnitzler to pisarz i dramaturg nieco zapomniany, choć w czasach jego świetności wystawiano wiele jego sztuk, także w Polsce. A to właśnie on wprowadził do literatury niemieckiej monolog wewnętrzny, to on portretował swoją epokę, skupiając się na przywarach społeczeństwa, był uważany za jednego z najważniejszych krytyków swego czasu. Dlaczego więc Arthur […]