W samym sercu Wrocławia można teraz zobaczyć za jednym razem twarz geniusza, jego śmierć, obsesje, pożądanie, cielesność i byki. Tak – byki. Pablo Picasso, jeden z najważniejszych artystów XX wieku, odsłania się tu od strony, którą wielu odwiedzających zna tylko powierzchownie. Wystawa nie daje taryfy ulgowej i zdecydowanie nie unika tematów tabu. Obok dobrze znanych kubistycznych deformacji i powojennych grafik pojawiają się nagie ciała, męskie genitalia i seksualność ukazywana w sposób bezpośredni, czasem wręcz brutalny. To nie tylko wielka opowieść o sztuce, ale też o cielesności człowieka – pozbawionej wstydu, cenzury i uprzedzeń.
Picasso we Wrocławiu – czego się spodziewać?
Wystawa pełna ekspresji, ciał i emocji
Wrocławska ekspozycja prac Pabla Picassa to niepokojąco intensywna podróż przez różne etapy twórczości mistrza. Od pastelowych grafik, przez dramatyczne szkice, po ilustracje nabrzmiałe erotyzmem – całość została starannie dobrana, tworząc spójną narrację o człowieku i jego instynktach.
Zwiedzając kolejne sale, ma się wrażenie wchodzenia nie tylko do galerii, ale i do głowy samego artysty. Picasso nie ukrywa niczego. Obnaża się emocjonalnie – dosłownie i w przenośni. Mierzymy się z jego obsesjami: kobiecym ciałem, zdominowaną męskością, przenikaniem śmierci i seksu, losu i agresji.
Skąd pochodzą prezentowane dzieła?
Ekspozycję przygotowano we współpracy z kilkoma instytucjami europejskimi, m.in. z muzeów i fundacji, które dysponują autentycznymi grafikami i drukami artysty. Zgromadzono ponad 100 oryginalnych prac, głównie z okresu powojennego – co istotne, nie są to przypadkowe dzieła, a dzieła mówiące o konkretnym etapie życia twórcy.
Zobaczyć tu można m.in.:
- cykl „Carmen” – pełen krwi, torreadorów i zmysłów,
- drzeworyty z serii „Tauromachia” – poświęcone walkom byków,
- prace z serii „Le Cocu Magnifique” – przesycone erotyzmem i groteską.
To właśnie te dzieła odpowiadają na prowokujący tytuł tej wystawy – penisy, jądra, byki. Są tu nie bez powodu, bo ten zestaw obrazów to esencja cielesności i brutalnej szczerości.
Dlaczego cielesność była tak ważna dla Picassa?
Seks, przemoc i sztuka – trójkąt emocji
Nie sposób zrozumieć tej wystawy bez choćby pobieżnego zajrzenia do biografii artysty. Picasso był skomplikowanym człowiekiem, a jego relacje – szczególnie z kobietami – często były burzliwe i napięte. Seksualność w jego twórczości nie była tylko formą wyrazu – była obsesją, potrzebą, często formą panowania i kontroli, ale też fascynacją tym, co najbardziej pierwotne i prawdziwe.
Wyobrażenia genitaliów, akty kobiece i męskie, przerysowane proporcje – to nie tylko gra z odwiedzającym galerię. To sposób, w jaki Picasso mówił o naturze człowieka, jego żądzach, egzystencjalnych niepokojach i nieuchronności śmierci.
Byk jako symbol siły i seksualności
Byk to jeden z najczęstszych motywów przewijających się przez twórczość Picassa. Ma wymiar wieloznaczny – od odniesień do hiszpańskiej tradycji korridy po symbol nieokiełznanej męskości i destrukcji.
W dziełach prezentowanych we Wrocławiu, byk często pojawia się obok ciała kobiety – jako obiekt podboju, ale też walki i śmierci. Gwałt, przemoc, ale i ekstaza – to wszystko miesza się w tych obrazach w sposób niepokojący i mocno oddziałujący na emocje odbiorcy.
Kontrowersje i piękno – jak odczytywać Picassa dzisiaj?
Czy Picasso był mizoginem?
To pytanie powraca regularnie podczas współczesnych interpretacji twórczości hiszpańskiego artysty. Faktem jest, że życie Picassa obfitowało w napięte i często toksyczne relacje z partnerkami. Niektórzy zarzucają mu przemoc emocjonalną, manipulacje i nadużywanie pozycji mistrza. Jego dzieła – często ukazujące brutalne sceny erotyczne – bywają dziś oceniane nie tylko przez pryzmat estetyki, ale także etyki.
Jednak niezależnie od osobistych poglądów na jego postać, warto pamiętać, że sztuka Picassa odzwierciedla jego epokę – a także uniwersalne mechanizmy ludzkiej psychiki. Nie musimy go rozgrzeszać ani potępiać, by dostrzec wagę jego twórczości.
Kobieta w oczach Picassa
Wśród prac pokazywanych we Wrocławiu nie brakuje przedstawień kobiet – zmysłowych, ale też poturbowanych, silnych i bezbronnych zarazem. Picasso portretował kobiety z fascynacją, ale i lękiem. Były dla niego siłą nieoswojoną, nieprzewidywalną, z którą przez całe życie próbował się mierzyć.
Ich ciała na grafikach są zdeformowane, napięte, zniekształcone – czasami zmysłowe, czasami przerażające. Widz nie dostaje jednoznacznego komunikatu: nie chodzi tu o afirmację czy poniżenie – chodzi o prawdę, nawet jeśli okazuje się trudna do przełknięcia.
Kogo zainteresuje ta wystawa?
Dla laików i dla koneserów
Jedną z największych zalet tej wystawy jest jej dostępność. Choć dotyka tematów trudnych i zdecydowanie nie jest ekspozycją „dla dzieci”, to została zaplanowana w sposób przystępny także dla tych, którzy z historią sztuki nie mają zbyt wiele wspólnego.
Na tabliczkach nie ma hermetycznych terminów, a układ sal sprzyja powolnemu zanurzeniu się w świat Picassa. Można ją „czytać” dowolnie – przez emocje, symbole, osobistą reakcję. Nie trzeba znać się na kubizmie ani analizować symboliki genitaliów, by coś z tej ekspozycji wynieść.
Anna, lat 41 – moje wrażenia z wystawy
Miałam okazję odwiedzić ekspozycję z grupą znajomych, zarówno tych bardziej „obytych” w świecie sztuki, jak i tych właśnie stawiających pierwsze kroki w muzeach. To, co uderzyło wszystkich – bez wyjątku – to bardzo fizyczny odbiór prac. Nie opowiadałyśmy o stylach, tylko o emocjach. O tym, co poczułam widząc ciało bez twarzy, byka rzucającego się do ataku, czy penisa jako elementu dominacji. To doznanie, z którym wychodzi się na długo po ostatniej sali.
Co warto wiedzieć przed wizytą?
Gdzie, kiedy, za ile?
Wystawa odbywa się w centrum Wrocławia i potrwa do grudnia 2024. Na miejscu można liczyć na przewodników, a także na audioprzewodniki (także w języku angielskim). Ceny biletów są zróżnicowane – od ulgowych po rodzinne. Warto rozważyć wcześniejszą rezerwację online, szczególnie w weekendy.
Dla kogo nie jest ta wystawa?
Ekspozycja zawiera treści przedstawiające nagość i przemoc erotyczną, co może być trudne i nieodpowiednie dla młodszych widzów. Jeżeli wybierasz się z dziećmi – zdecydowanie wcześniej zapoznaj się z informacjami dostępnymi przy wejściu. Mimo dużej wartości edukacyjnej, wystawa skierowana jest do odbiorców dorosłych.
Wystawa Picassa we Wrocławiu to wyjątkowa okazja do zmierzenia się z legendą. To nie jest „ładna wystawa do obejrzenia z kawą w dłoni”. To emocjonalna karuzela, która potrafi zafascynować, zachwycić, zniechęcić i poruszyć. A o to przecież w sztuce chodzi – o autentyczne przeżycie, bez filtrów i cenzury. Jeśli jesteś gotów na taką podróż – nie przegap.
